“Topsporter zijn”. Gedurende mijn sportcarrière voelde ik altijd de druk dat het constant beter moest. Enerzijds omdat limieten niet vanzelfsprekend voor mij waren, maar ook omdat ik het idee had dat ik die het-moet-beter-ambitie moest hebben om volwaardig topsporter te zijn. Want, “een topsporter zonder bizar-grote ambitie, dat kan niet.”

De rat-race raasde door, en ik had geen tijd om ‘stil te staan’, de opgelopen schrammen uit het turbulente topsporter bestaan de aandacht te geven die het verdiende en te voelen hoe ík mijn carrière eigenlijk zag. Wat heb ík nodig en hoe zou ík dit willen doen?

Tim maakte tijd om samen opgelopen schrammen te bekijken, en maakte ruimte voor mij en mijn eigen blik. Geen enkele gedachte was te gek, aan ruimte geen gebrek en tijd? Tijd zat. Hij begrijpt de topsport, maar heeft een kompas met normen en waarden uit de reële wereld (en die was ik een beetje kwijt). Zijn betrokken en gevoelsmatige aanpak, leerde mij om weer op m’n eigen gevoel te kunnen en mogen vertrouwen. Tim, meer dank dan het woord dankjewel bevat.